پیام دکتر دوروشی به مناسبت روز پرستار

پرستاری عشق است، عشقی که پربها و بی انتها است، اما پاداشش لبخندی دوباره و نجات جانی است که ادامه زندگی را فریاد می‌زند. 

• پرستار با مسئولیتی مقدس و سختی‌های جان‌سوز، پرستار مرزهای باریک زندگی و نیستی است؛ او سپر بلای دردهاست و استوار در مقابل خستگی ناشی از ساعات طولانی کار و نگاه‌های منتظر و بار عاطفی مواجهه با رنج و مرگ.
• و شاید سخت‌تر از همه، این است که پرستار، درد بیماران را مرهم گذارد، اما برای دردهای خویش، مهربانی نداشته باشد.
• پرستار شمعی است که می‌سوزد تا از قدرناشناسی‌ها عبور کند. قهرمانی گمنام در نبردی بی‌پایان که پاداشش اغلب نه تشویق، بلکه تنها آرامشی درونی و نگاهی سپاسگزار از سوی بیماری است که نجات یافته.
• پرستار بودن، شبیه عاشقی‌ست. عاشقی که معشوقش، «جانِ آدمی» است. پرستار، معشوقی دارد که همیشه بیمار است، معشوقی که گاهی می‌خندد، گاهی می‌گرید و او با دلِی خسته و چشمِی بی‌خواب، باز هم در کنارش می‌ماند، چون عاشق نمی‌تواند معشوق را رها کند. اینجانب با تبریک میلاد با سعادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها و روز پرستار به تک تک عزیزان، اکنون که مسئولیت بیمارستان به دوست گرامی ام جناب آقای دکتر شعربافچی سپرده شده است، از محضر دوستان که بهترین پرسنل دانشگاه علوم پزشکی اصفهان هستند، حلالیت طلبیده و اجازه مرخصی می خواهم. ان شاء الله که در پناه حق تعالی و در سایه سار أهل بیت علیهم السلام شاد و تندرست و پیروز باشید.